Afrin´de güvenlik kuvvetlerimizin terörle mücadelesini izlerken hep aklıma çanakkale savaşı geliyor. O dönem omuz zoru ile yapılan savaşlar, bugün teknoloji yolu ile yapılıyor. O dönem askerimze mermi taşıyan vatandaşımız vardı. Annelerimiz bacılarımız vardı, kırsalda ne kadar eli silah tutan erkek varsa askere alınmıştı. Hamdolsun bugün nereden nereye gelmişiz. Kara savaşlarında zayiat haddinden fazla olmaktadır.
Çanakkale şehitlerimizi ziyarete gidenler mevcut haliyle bile nasıl mücadele ettiklerini az çok görmüşlerdir. O dönem soyadı bile yokken baba adı ile her ilimizden şehitlerimizi göreceklerdir. Nasıl birlik ve beraberlik içinde vatan için mücadele verdiğimiz görülecektir.
O dönemden kalma silah ve toplar kala yerlerinde bulunmaktadır. Müzelere girdiğinizde askerlerimizin potinleri bile hala durmaktadır. Biz böyle bir ecdadın torunlarıyız. Ecdadımıza layık olabiliyorsak ne mutlu bizlere.
Bende bir Çanakkale şehidinin torunuyum, rahmetli babam baba hasreti ile yanar o günleri anlatır ağlardı. Babası Çanakkale´de şehit olduğunda iki yaşında imiş. Babasının askere gittiğinde anne karnında olduğu için babası onu hiç görmemiş. Ağabeyi şeyh Said isyanında şehit olmuş ve evde kendisine şefkat gösterecek erkeksiz büyümüş.
Seferberlik dönemi herkesin aç susuz olduğu bir dönemde dedem şehit olunca. Baba annem mecbur er almak durumunda kalmış ve yetim babam Elmas gelin diye hitap edilen Baba annesinin yanında kalmış çok zor şartlarda onu büyütmüş.
Kendi imkanları ile okuyan ve eğitmen olan rahmetli babam o günleri Çanakkale´den sağ dönenlerden sürekli dinler babası hakkında bilgi alırmış. Öyle bir duygu ile o dinlediklerini bizim çocukluğumuzda anlatır, anlatırken gözyaşlarını tutamazdı.
Hatta düşmanın annelerimizin karnındaki yavrularını süngü ile çıkarıp öldürdüklerini, yarın bunlar bize düşman olur diye acımasızlıklarını anlatırdı. Kadınların göğüslerini kesip attıklarını babasının yanından dönenlerden dinlediğini çocukluğumuzda okulda bizlere anlatırdı. Yani bırakın askerlerimize acımasızlığı hamile annelerimize bile acımadıklarını çok dinledim.
Çanakkale´ye her gittiğimde dedeme ve şehitlerimize dua ederdim. Aksaray´dan gidip burada bir mezar taşı görebilecek miyim diye çok arardım. Kendisinden Allah razı olsun Sayın Cumhurbaşkanımız Erdoğan iktidara geldiklerinde Çanakkale´deki tüm şehitlerimizin bulunduğu yerleri trilyonlar harcayarak şanlarına yakışır hale getirmiş.
Mevzileri yeniden onarılmış, Çanakkale´de ölen bütün şehitlerimizin isimlerini illeri tek tek ayırt ederek bir anıt içinde isimlerini buraya astırmış. Artık buraya gittiğinizde eğer Çanakkale´de şehit olan yakınlarınız varsa soyadı olmayan baba isimleri ile onları rahat bir şekilde bulmanız mümkün. Bende dedemin ismini orada rahat bir şekilde buldum.
253 bin şehidimiz burada kalmış. 195 bini resmi kayıtlarda kayıp, 55.801 şehit Genelkurmay arşivlerinde isimleri kayıtlı. Kayıp ifadesinden şunu anlıyoruz ve tarihçilerde bunu söylüyor. Hastalık, esir, kaçan, sakat kalan, yaralanan ve nerede öldüğü bilinmeyenler.Aksaray´dan burada 320 şehidimiz bulunmaktadır.
Bu nedenle burada ülkemizi savunan, Türkü, Kürdü, Lazı, Çerkez´i, Alevi´si ve Sünni´si binlerce insanımız vatan için birlikte can vermişlerdir. Dün bu vatan için el ele veren ecdadımızın mirasını aynı birlik ve beraberlik içinde koruyup kardeşçe yaşamalıyız.
Aksaray Güzel Sanatlar Lisesi öğrencilerinin kendi emekleri ve kaleminden Milli İrade Meydanına açtıkları resim sergisi bizleri oraya götürmüştür. Burada her yerden vatan askerlerimiz ve şehitlerimizin resimlerini görmeniz mümkün. Bu sergide emeği geçen herkesi kutluyor tebrik ediyorum.
